Aroa Colas: «Bitxiak egitea niretzat terapia bat bezala da»
Aroa Colas duela bizpahiru urte murgildu zen bitxigintza munduan
Txikitatik ezagutzen du Aroa Colasek eskulanen mundua. Ama eta amona ere eskuekin edozein gauza sortzeko afizioa dute eta berak bietatik ikasi du gauzak sortzen. Berarentzako belarritakoak sortzen hasi bazen ere, pixkanaka ingurukoen eskariak jasotzen hasi zen eta pixkanaka diseinu propioak sortzen hasi zen, azokatara iritsi arte.
-Nolatan hasi zinen bitxiak egiten?
-Eskulanak betidanik egin izan ditut. Nere amonak eta amak betidanik egin izan dituzten eskulanak eta txikitan arratsalde asko pasatzen nituen beraiekin eskulanak egiten. Nire amonak egiten zituen eskulanetatik sobratzen zitzaizkion materialekin beste zerbait egiten nuen. Gero eskulan ikastaroetan, marrazketan, hasi nin-tzen. Asko gustatu izan zait beti, niretzat terapia bat bezala da. Hamalau urterekin edo utzi egin nuen, baina duela urte batzuk berriro hasi nin-tzen, buztina erosi nuen eta probak egiten hasi nintzen.
-Zer motako buztina erabiltzen duzu?
-Buztina polimerikoa da. Hasieran ez zitzaidan ondo ateratzen, baina amonak eta amak materiala erabiltzen zutenez, beraien laguntzarekin ikasten joan nintzen. Lehenengo aldian labean erre egin zitzaidan. Labea asko kontrolatu behar dezu, oso biguinak edo oso gogorrak geratu daitekezkelako.
-Zuretzako eginez hasi zinen eta orain azokatan ere bazaude.
-Hasi nintzenean neretzako terapia bat bezal zen. Konturatu naiz beti lagundu izan didala marrazteak, eskulanak egitea edo sukaldatzeak, eskuz egiten den guztiak, beste mundu batera joaten eta deskonektatzen. Baina iritsi zen puntu bat gauza gehiegi nituela eginda, eta lagun batek esan zidan ‘igo instagramera, mundu guztia ari dago hor’. Hasieran ezetz esan nion, lotsa ematen zidan, baina gero amarekin hitz egin nuen eta idea ona zela esan zidan. Hasieran nereak igotzen nituen baina gero per-tsonalizatu egiten nituen, jendeak eskatzen zidanaren arabera. Orain gehienak pertsonalizatu egiten ditut, jendeak esaten dit zertarako behar dituen edo zer koloretan. Azkenaldian azoka batzutara ere joan izan naiz, baina oso gutxitara. Azken finean hau afizio bat da, salmentak material gehiago erosteko dira. Niretzat eskulanak terapia bat bezala dira eta terapia horretan jarraitzea da helburua.
-Betidanik izan duzu gustuko bitxigintza?
-Belarritakoak bereziki oso gustuko ditut. Hori nere amarengandik jaso dut, pila bat gustatzen zaizkio ere. Gogoratzen naiz txikitan amaren belarritakoak jarri nahi nituela baina ezin nuela handiegiak zirelako. Orain, egunero aldatzen ditut belarritakoak.
-Diseinuak zureak dira?
-Batzuk bai, burura etortzen zaizkit eta marraztu egiten ditut, beste batzuetan interneten begiratzen dut zer dagoen modan, gero agian gustatzen zaizkidan bi diseinu elkartu egiten ditut edo aldaketak egiten dizkiet nire gustura egokitzeko. Eta kalean nijoanean, jendeak darmatzan belarritakoak begiratzen ditut. Marrazki guztiak ere nik egiten dizkiet.
-Zer erantzun izan duzu jendearengan?
-Hasieran belarritakoak bakarrik egiten nituen, eta jendeari asko gustatzen zitzaizkion. Konturatu naiz kolore neutroak oso gogoko direla, baina baita indartsuak ere, urdina, gorria… kontraste horretan ibiltzen naiz beti. Lepokoak eta eraztunak ere egiten ditut orain, eta batzutan parekatutako konjuntoak eskatzen dizkidate. Marrazkiak ere nik egiten dizkiedanez eskuz, jendeari gustatzen zaio bakarrak izatea, ez zaizkidalako bi berdin aterako.
Txantxangorri aldizkaria etxean jaso nahi baduzu, erreportajeak online argitaratu aurretik, egin zaitez harpidedun hemen.
|
Erreportajea gustatu bazaizu, jarrai iezaguzu sareetan (X, Facebook eta Instagram) gure edukiez gozatzeko. Gainera, proposamen edo iradokizunen bat helarazi nahi badiguzu, txantxangorri@txantxangorri.info helbidera idatz diezagukezu. |
